FALCO

FALCO

sen Accipiter, futuri maximi boni spem certam, in auguriis olim faciebat: Unde Darius, paulo ante quam Persico potiretur regno, accipitrum duo paria vulturem vellicantium conspectu, spem futurae magnitudinis animo concepisse legitur apud Herod. Musâ 3. c. 76. In cuius rei memoriam, pallam auro distinctam Darii ultimi aurei accipitres, velut rostris inter se corruerent, adornabant, apud Curt. l. 3. c. 3. Venatio quae Falcone, qui inter accipitres primas obtinet, fieri solet, ignota Graecis non minus, quam veteribus Romanis erat. Itaqueve Aristot. quod vulgo ferebatur, Thracum pueros, societate cum accipitribus initâ solitos aucupari, id portentosum censet, atqueve incredibile: etis similia Ctesias de aquilis Indicis prodidisset. Demum circa Constantini, et Theodosit tempora inter Romanos coepit; et primi quidem Iulius Firmicus et Sidon. Apollinaris Falconum. asturum et accipitrum proelia memorant. Itaqueve his temporibus Protohieracarius esse incepit, sub quo alii in Curopalatae matricula notabantur. Mox etiam ars ea libris consignata est: cuius antiquissimus scriptor fertur Demetrius C P. quem vertit Latine Petrus Gillius, vir utriusqueve linguae et naturalis Historiae scientissimus. Qui et alterum transtulit eius argumenti opus, sed recentioris scriptoris ac durioris styli, quod inscribitur: Ο᾿ρνεοσόφιον ἀγροικότερον, ut incerti vedeatur Auctoris. Imo et prius, quod alias ωερὶ τῆς τῶ Ι῾εράκων ἀνατροφῆς τε καὶ ἐπιμελείας, in Mediceo codice simpliciter scribitur, Βιβλίον ἱερακοσοφικόν. Quae ambo Lutetiae ex Medicea prodiêre Bibliotheca, curâ Nicolai Rigaltii: qui addidit quoqueve excerpta ex libro incerti Scriptoris de Natura Rerum; ubi agitur de diversis Falconum sive accipitrum generibus, eorumque morbis ac medicina. E iunioribus tres de re Accipitraria libros elegantissimo scripsit carmine Iacobus

Aug. Thuan. Vide Gerh. Ioh. Vosl. de Philos. c. 7. et supra in voce Accipiter. Hinc Falconarius, praepositus falconibus, apud Hinemarum Rem. de Ord. Palatit c. 24. dignitas Palatii est, Gall. Fauconier, Ital. Falconiere: quibus qui praeerat, Graecis Byzantinis Πρωτοιερακάριος dicitur uti vidimus, cuius officii, praeter Codin. meminit Pachymeres l. I. c. 8. et l. 10. c. 25. Vide quoqueve infra in Protohieracarius. In Francia, Magnus Franciae Flaconarius, appellatur, in Computo hospitii Regis I. Ian. A. C. 1312. apud Car. du Fresne, ubi de iuribus eius et praerogativis, in Aula, illius complura habes, in Gloss. e quo etiam de Falconibus ista hîc subnectere placuit: Capiuntur falcones, aut in nido et Nidularti dicuntur, vulgo Gall. Niais; aut iam adulti, et Ramales, Friderico II. l. de Arte ven. Ramagii; Gallis vulgo Branchus; adultiores, tamen antequam primum deplumentur, Horni seu Hornotini sunt, vulgo Gallis Sores; postquam iam annum egêrunt, et plumas exsuêrunt, hos anniculos et deplumatos, Mutatos seu Muez appellant. Vide eundem Car. du Fresne in vocibus Gentilis, Girofalcus, Lainerius, Mutatus, Nidasius, Sacrus, Smerilionus, Sorus etc. ut et hîc infra, in voce Sahinus. Salmas. ex Orneosophio Graecorum praefato, ἐξωπιάςτους, qui foris capiuntur et extra nidum, Passagers Gallis; πωλοτρόφους vero, qui in nido, Graecis vocatos, illosque meliores istis ac praestantiores habitos, adnotat Salmas. ad Solin. p. 773.